نام علمی:Melissa officinalis

روش تکثیر: بذر تکثیر رویشی

زمان کاشت: کشت مستقيم در اواخر پاييز و کشت غیر مستقیم دراواخر بهمن ماه در خزانه زيرپلاستيکي يا در اواخر فروردين و ارديبهشت در خزانه ي هواي آزاد کشت مي کنند

زمان برداشت: در سال اول يك مرحله و در سالهاي بعدي دوتا سه مرحله مي توان محصول بادرنجبويه را برداشت کرد و براي برداشت اول بهترين زمان مرحله ي گلدهي است و براي برداشت دوم اواسط شهريور و برداشت سوم اواخر مهر ماه انجام مي گيرد.

اندام مورد استفاده: برگ

سن رویشی: چند ساله

پراکنش جغرافیایی: اين گياه بومي شرق مديترانه و غرب آسياست. در كشورهاي غربي نيز كشت مي*شود. مهم*ترين مراكز كشت در غرب دنيا شامل اسپانيا، جنوب و شرق آلمان، بلغارستان و روماني است كه از همين مناطق نيز صادر مي*گردد.

خواص درمانی: بادرنجبويه نيرودهنده و ضد تشنج است و بعلاوه مقوي معده ، بادشکن، تسهيل کننده عمل هضم و معرق هم هست. به خاطر تحريک جريان خون باعث ازدياد ادرار و عرق مي شود و طبق گفته زرگري در طب عوام از آن استفاده هاي متعددي همچون رفع دل پيچه هاي ناشي از نفخ، درد هاي عصبي معده (کوليت)، چنگ زدگي معده، تپش قلب ، سردرد و سرگيجه، کم خوني دختران جوان، بيماريهاي تنفسي و . . . مي شود.

نکته: گياهي که هم اکنون در سبزي فروشي ها به نام بادرنجبويه به فروش مي رسد گياه ديگري با نام فارسي بادرشبو و با نام علمي Deracocephalum muldavica است که اثراتي تا حدودي شبيه بادرنجبويه ولي خفيف تر دارد.
در ضمن در فروشگاههاي عطاري هم به علت عدم آشنايي عطاران سنتي و جمع آوري کنندگان گياهان از منابع طبيعي با علم گياهشناسي ، گياهي به نام گل اروانه (دواي شيخ علي) يا Hymenocrater. که برگهايي بسيار شبيه بادرنجبويه دارد به فروش مي رسد. لذا بايد توجه نمود که با استفاده از اين گياهان توقع ايجاد اثرات بادرنجبويه را نبايد داشت.
وجه تمايز بادرنجبويه با گياهان مذکور اين است که بادرنجبويه برگهاي قلبي شکل دارد در حالي که بادرشبو برگهايي کشيده و به طول 3 تا 5 سانتي متر و عرض 1 تا 5/1 سانتی متر دارد . همچنين تمايز آن از گل اروانه يا دواي شيخ علي اين است که در بادرنجبويه برگها بويي شبيه ليمو دارند که در گل اروانه اين بو اصلاً به مشام نمي رسد.