گروهی از دانشمندان می گویند احتمالا یک گام به درک ریشه های زندگی و رفتار اجتماعی انسان نزدیک تر شده اند.

نتایج مطالعات صورت گرفته توسط یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه آکسفورد حاکی از آن است که اجداد بشر زمانی دست از زندگی در تنهایی و انزوا کشیدند و شیوه زندگی اجتماعی را برگزیدند که تصمیم گرفتند الگوی زندگی خود را تغییر داده و به جای فعالیت در شب، در طی روز فعال باشند.

این گروه از محققان می گویند احتمال دارد تصمیم پستانداران اولیه برای زندگی در گروه، به عنوان یک استراتژی برای حفاظت از خود در برابر حمله شکارچی هایی بوده باشد که در طی روز فعالیت می کرده اند.

نتایج این تحقیق در مجله علمی نیچر منتشر شده است.

پیش از این برخی از دانشمندان از طریق مطالعه در مورد زندگی اجتماعی حشرات و پرندگان به این نتیجه رسیده بودند که حیات اجتماعی زمانی شکل می گیرد که موجودات جوان تر محیط اولیه ای که در آن متولد شده اند را ترک نمی کنند، و در عوض می کوشند تا به بزرگ شدن موجودات جوان تر گونه خود کمک کنند.

اما یافته های تحقیق تازه این گروه از دانشمندان مستقر در دانشگاه آکسفورد، حاکی از آن است که احتمالا اجداد بشر دلیل دیگری برای برگزیدن زندگی اجتماعی به جای زندگی در تنهایی و احیانا انزوا داشته اند.

این گروه که در زمینه تکامل موجودات تحقیق می کنند، از راه بررسی ساختارهای اجتماعی مشابه در گونه هایی که با هم ارتباط نزدیکی دارند، نشان داده اند که داشتن تاریخ مشترک، در شکل دهی به نحوه رفتار حیوانات نقش موثری دارد.

این گروه از دانشمندان زمان تغییر زندگی غیراجتماعی به زندگی اجتماعی را به حدود ۵۲ میلیون سال پیش مربوط دانسته اند. تغییری که به نظر می رسد در یک مرحله صورت گرفته است و با حرکت به سوی زندگی فعال در طول روز همزمان بوده است.

سوزان شولتس، سرپرست این گروه تحقیقاتی می گوید: "اگر شما حیوان کوچکی باشید که در طول شب فعالیت می کند، بهترین استراتژی برای جلوگیری از شکار شدن این است که کاری کنید که قابل تشخیص نباشید".

او افزود: "وقتی تصمیم می گیرید که به جای شب در طول روز فعال باشید، این استراتژی دیگر چندان به کار نمی آید. بنابراین استراتژی جایگزین برای کم کردن خطر شکار شدن این است که در گروههای اجتماعی زندگی کنید".

خانم شولتز می گوید احتمالا تا کنون زنجیره ارتباطی بین زندگی اجتماعی و تصمیم برای زندگی فعال در طول روز مفقود بوده است. زیرا به گفته او زیست شناسانی که به کشف این حلقه ارتباطی علاقه مند بوده اند معمولا تحقیقاتشان را روی گونه ای از میمون ها نظیر بابون ها انجام داده اند که حیوان ماده، محوریت اصلی گروه را داشته است. در حالیکه این ویژگی در میان گونه های دیگر پستانداران دیده نمی شود.

انعطاف پذیری در زندگی اجتماعی
دکتر شولتز می افزاید که به احتمال زیاد جوامع انسانی نیز از گروههایی منشعب شده اند که در آنها جاندارانی با تنوع های گوناگون و روابط دورتر کنار هم گرد می آمده اند. اما به گفته خانم شولتز نزدیک ترین گروه پستانداران به انسان ها نیز در جوامع خود تنوع چندانی از این نظر ندارند، در حالیکه در جوامع انسانی این گونه تنوع ها بسیار زیاد است.

اما اینکه چرا چنین تفاوت هایی در گروههای اجتماعی پستانداران وجود دارد، هنوز برای دانشمندان مشخص نیست.