روباه ترکمنی

[hsoonheb]

روباه ترکمنی

روباه تركمني يا روباه «سر دُم سياه» نژادي است كه در ايران فقط در استان گلستان و در دشت تركمن صحرا زيست مي كند.

جثه اين روباه، كوچك تر و دست و پاي آن، بلندتر از روباه معمولي است و مشخصه اصلي آن دم نسبتا كوتاهي به شمار مي رود كه برخلاف ساير گونه ها، انتهاي آن به زمين نمي رسد.

در روباه تركمني، رنگ موهاي انتهايي دم برخلاف روباه معمولي و روباه سني، قهوه اي تيره يا سياه است.


روباه تركمني در فصل زمستان، موهايي بسيار بلند و به رنگ خاكستري متمايل به سفيد دارد كه اين رنگ در تابستان، به رنگ نخودي مايل به قرمز و موها تغيير پيدا كرده و موهاي آن نيز كوتاه مي شود.


روباه تركمني شبگرد است و در روز، كمتر ديده مي شود. اين روباه نسبت به روباه هاي ديگر اجتماعي تر است به طوري كه برخي از آنها به صورت گروهي در يك لانه هم زندگي مي كنند و در مناطق خاصي نيز لانه هاي آنها به يكديگر ارتباط دارد.


اين روباه هاي كوچك تر معمولا در حفره هايي كه توسط حيوانات ديگر مانند گوركن يا سنجاب كنده شده است، زندگي مي كنند و در فصل زمستان، براي تهيه غذا، گروه هاي كوچك شكار تشكيل مي دهند تا موفقيت شكار را افزايش دهند.


روباه تركمني مي تواند در حالي كه با حداكثر سرعت مي دود، مسير خود را تا 180درجه تغيير دهد و تعقيب كنندگان خود را به هر طرف بكشاند. روباه تركمني و روباه خاكستري آمريكايي، تنها گونه هايي هستند كه قادرند در هنگام خطر، از درخت بالا بروند.


روباه تركمني در ايران فقط در نواحي تركمن صحرا زندگي مي كند و تاكنون وجود آن در گميشان گزارش شده است. پراكندگي جهاني اين روباه از آسياي مركزي تا تبت يعني در جنوب شرقي شوروي سابق، تركمنستان، مغولستان، شمال منچوري، تركمنستان چين، افغانستان و شمال شرقي ايران است.


زيستگاه اين حيوان اغلب در زمين هاي باز، استپي، خشك بياباني و نيمه بياباني يا داراي درختچه بوده و از زندگي در سرزمين هاي جنگلي، مخصوصا جنگل هاي انبوه اجتناب مي كند.


تغذيه روباه تركمني را معمولا جوندگان كوچك مانند خرگوش، موش، پرندگان و تخم آنها، خزندگان، قورباغه و حشرات تشكيل مي دهد.


عجيب آنكه اين روباه، شكارچي ماهري است كه خارپشت ها را شكار مي كند و معمولا در نزديكي لانه اش مي توان لاشه و پوست خارپشت ها را پيدا كرد.


زمان جفت گيري روباه تركمني در فصل زمستان (ماه هاي دي و اسفند) است. طول بارداري روباه ماده 49 تا 51 روز است كه فاصله زماني تولد نوزادان توسط حيوان ماده، صرف آماده كردن لانه مي شود. در هر زايمان، روباه تركمني بين 2 تا 7 نوزاد با وزن 50 تا 80 گرم به دنيا مي آورد.


نوزادان كوچك روباه تركمني تا پاييز و بهار سال بعد از تولد، نزد پدر و مادر خود مي مانند و اواخر پاييز و با نزديك شدن به فصل زمستان، از آنها جدا مي شوند. آنها در يك سالگي بالغ و قادر به توليدمثل هستند.



منبع:ایران دزرت