ضریب هوشی پرندگان

[hsoonheb]

ضریب هوشی پرندگان

در حال حاضر محققین بر این باورند که توانایی های شناختی پرندگان بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که سال ها تصور می شد. برای مثال Jarvis و همکارانش در سال 2005 لیستی را تهیه کردند که به شرح ذیل می باشد: · کبوتران می توانند تا 725 طرح تصویری مختلف را از حفظ کنند و فرا گیرند که چطور اجسام ساخت بشر را از اجسام طبیعی تفکیک و دسته بندی کنند و نیز چگونه با کمک علائم تصویری ارتباط برقرار نمایند. · کلاغ های نیو کالدونیان ( New Caledonian crows ) ابزاری را از برگ ها یا مواد جدید ساخته شده توسط انسان درست می کنند و از آن، جهت دستیابی به مواد غذایی استفاده می کنند و یاد می گیرند که چگونه این اطلاعات را از طریق یادگیری اجتماعی به سایر کلاغ ها انتقال دهند. · پرنده زاغ کبود دارای حافظه حادثه ای می باشد ( یعنی توانایی در یادآوری حوادثی که در یک زمان یا مکان خاص صورت گرفته است.) · جغد توانایی و ظرفیت بسیار پیشرفته ای برای تمرکز و تعیین مکان صدا دارد که از طریق یادگیری توسعه می یابد و از آن برای شکار شبانه خود بهره می برد. · طوطی ها، مرغان مگس خوار و پرندگان خواننده از مهارت بسیار نادری در یادگیری صوتی برخوردارند. · طوطی ها می توانند لغات و کلمات انسانی را فراگیرند و از آن جهت ارتباط دو جانبه با انسان ها استفاده کنند. · طوطی های خاکستری آفریقایی می توانند از کلمات انسانی در مفاهیم عددی و ارتباطی که زمانی تصور می شد تنها خاص انسان ها است استفاده کنند. لذا پرندگان زیادی قابلیت شناختی والایی دارند و بعضی پرندگان و پستانداران توانایی شناختی دارند که به وضوح بر سایر پرندگان و پستانداران ارجحیت دارد.

اندیس ضریب هوشی پرندگان
مطالعات زیادی بر روی اندیس ضریب هوشی پرندگان صورت گرفته و نتایج دلالت بر این امر دارند که corvids و باز ها از بالانرین ضریب هوشی برخوردارند و به دنبال آن ها قوش ها، دارکوب ها و ماهیخواران جای دارند. اولین اندیس ضریب هوشی پرندگان جهان توسط لوئیس لفبوره بر طبق 2000 مشاهده چاپ شده از رفتار غیر طبیعی آن ها نسبت به غذا گردآوری شد. در انتهای رده بندی اندیس ضریب هوشیاری، شتر مرغ استرالیایی، بلدرچین نیوورلند و پشه خوار قرار دارند. علیرغم داشتن بزرگ ترین مغز در بین پرندگان، طوطی ها به طرز ناامید کننده ای بی استعداد و غیر خلاق هستند. استثنا در بین طوطی های استرالیایی وجود دارد که بسیار شدید فرصت طلب می باشند. طبق نظریه David Atenborongh ، سطح هوشیاری در بین پرندگان متغییر است. در واقع هر نسل از پرندگان که کانون خانواده خود را ترک می کنند و از حمایت و حفاظت آن ها بی بهره می شوند و مستقل به ادامه حیات می پردازند دارای اطلاعات ژنتیکی ذاتی هستند که به آن ها کمک خواهد کرد تا بتوانند در محیط خارج از خانه با تجربیات حاصل شده از والدین خود به زندگی ادامه دهند. محققین علوم زیستی بر این باورند که پرندگان آواز خوان اولین مهره دارانی اند که رشد مغز در آن ها در حین بزرگ سالی رخ می دهد. برای مثال در جانور چوخ ریسک در فصل زمستان که دانه های غذایی را جمع آوری و انبار کند حجم هیپوکامپ مغز با زیاد شدن سلول های عصبی جدید به میزان 30 درصد بزرگ می شود و در فصل بهار که عملکرد حافظه ای کمتر مورد نیاز است هیپوکامپ به اندازه اولیه خود برمی گردد. در واقع در مغز پرندگان آواز خوان، آنزیم آروماتاز که مسئول ساخت استروژن است یافت می شود و بیشترین توانایی ساخت هورمونی استروژن را در آن ها، هیپوکامپ دارد. از آن جایی که هورمون ها در سازماندهی مجدد مغز در حین رشد فیزیکی اولیه اغلب مهره داران تاثیر می گذارند، عقیده بر این است که استروژن هیپوکامپ احتمالا نقش بسزایی در سازماندهی مغز بزرگ سالان و توانایی های شناختی نیز دارد. از خصوصیات شناختی دیگر پرندگان این است که آن ها می توانند طعمه خود را در زیر شن و ماسه احساس کنند. مغز پرندگان نیز شبیه مغز انسان است و پروسه های حافظه حادثه ای ( Episodic ) مشابهی دارند. پرندگان می توانند به یادآورند که کجا و کی غذای خود را پنهان کرده اند و حتی می توانند در مواقعی که زمان طولانی گذشته است و کرم های مورد علاقه آن ها نیز احتمالا از بین رفته اند، غذایی نه چندان مورد دلخواه خود را که پنهان کرده اند حفاری کرده و پیدا کنند و مورد استفاده قرار دهند. مطالعات در حیوان زاغ کبود اولین مورد از وجود حافظه حادثه ای یا وابسته به حادثه بود که در حیوانات غیر از انسان گزارش شد. این نوع حافظه را زمان فکری و ذهنی سفر می نامند زیرا شامل تصاویر ذهنی از رخداد های گذشته می شود. تحقیقات نشان داده است که پرندگان قادرند بدون بهره گیری از راهنمایی حسی مانند بو و ظاهر، بیاد آورند که چه نوع غذا و کجا آن را پنهان کرده اند. در یک مطالعه به حیوان زاغ کبود اجازه داده شد تا غذای مورد علاقه خود ( کرم های مومی ) را در یک طرف سینی پر شده از ماسه قرار دهد و بادام زمینی را در طرف دیگر سینی جا دهد. مشاهده شد که پرنده مزبور از کرم ها کمتر از 4 ساعت بهره برد در حالی که در پرندگانی که به آن ها آموخته شده بود که کرم های مومی به مرور زمان فاشد می شوند، از مصرف کرم های پیر تر صرف نظر کردند و از بادام زمینی استفاده نمودند.


نویسنده: مهندس محمد کاشفی الاصل
گردآوری: hsoonheb

[Morvarid*]

سلام
خيلي عالي بود مرسي دوست عزيز