خداحافظی با حیوان خانگی

[hsoonheb]

خداحافظی با حیوان خانگی

هزاران سال است که بشر مسیر خانه ی خود را به برخی دیگر از آفریده های خدا یاد داده است و آن ها را وارد زندگی خود کرده است. امروزه حیواناتی که انسان به عنوان حیوان خانگی دست آموز خانگی ، نگهداری می کنند، گروه وسیعی از حیوانات را شامل می شوند.
این محدوده می تواند از حیوانات معمولی چون سگ و گربه و انواع پرندگان گرفته تا درندگان چون شیر و یوزپلنگ و خزندگان خطرناکی چون مارهای سمی را شامل می شود. در هر حال مهم نیست که این حیوانات چه شکل و چه اندازه و اخلاق و رفتاری دارند مهم این است که نگهدارندگان، آن ها را دوست دارند و به آن ها عشق می ورزند. شاید به طور قطع سخت ترین مرحله از رابطه ی انسان با حیوان خانگی خود زمانی باشد که می خواهد برای همیشه او را ترک کند. و دلیل آن می تواند : مسافرت مهاجرت و یا تغییر محل زندگی باشد که در این صورت صاحب حیوان دیگر قادر به ادامه ی نگهداری از حیوان خود نیست. اما گرانبار ترین جدایی زمانی رخ می دهد که صاحب حیوان خانگی پس از سال ها نگهداری و مراقبت از حیوان خود آن را گم کرده و یا به علت تصادفات و یا پیری جانش را از دست بدهد.
در این موارد به علت این که واقعه به طور ناگهانی و بدون هیچ پیش زمینه ای روی می دهد بیشترین آسیب روحی را به افراد وارد می کند.

ادامه دارد...

دکتر علیرضا پروین
اسمویور کلینیک استکهلم

[hsoonheb]

خداحافظی با حیوانات خانگی امریست که دیر یا زود اتفاق خواهد افتاد، حال شکل و نوع و زمان وقوع آن ممکن است متفاوت باشد.
بارها صاحبان حیوانات خانگی را دیده ایم که با از دست دادن حیوانات خانگی، آسیب های روحی شدیدی خورده اند و مدت ها طول کشیده تا این موضوع را به فراموشی بسپارند و یا هرگز نتوانسته اند با آن کنار بیایند.
همیشه دیدن روابط عاظفی بسیار شدید بین افراد و حیوانشان نگران کننده است چرا که به طور طبیعی عمر اکثر این حیوانات کمتر از صاحبشان است و اگر هیچ حادثه و اتفاقی هم روی ندهد به هر حال روزی خواهد رسید که عمر کوتاه این همدم دوست داشتنی به پایان می رسد و بنابر جبر آفرینش مجبور به خداحافظی همیشگی از او خواهیم بود، بنابراین توصیه می شود که ضمن برقراری ارتباط عمیق و عاطفی، خود را از هر نظر برای خداحافظی آماده سازیم.
با فرض این که هیچ اتفاق غیر منتظره و ناخوشایندی مانند گم شدن، سرقت و تصادف برای حیوان ما حادث نشود.، به مرور حیوان ما پیر تر می شود و در سنین بالا تر، بیماری های مختلفی به سراغش می آیند و رفته رفته همدم عزیز ما کم تحرک تر شده و تنش رنجور می شود و زمانی ممکن است در شرایط سخت بیماری و یا ناتوانی های ناشی از کهولت سن قرار بگیرد. زمانی که شرایط جسمی حیوان بحرانی می شود و ادامه ی زندگی اش ، همراه با درد و رنج است، صاحبان منطقی حیوانات برای رهایی از این وضعیت نسبت به اجرای مرگ آرام برای حیوان خود رضایت رضایت می دهند و دوست بی ریای خود را به جهت رهایی، به انتخاب خود و با چشمان اشکبار ، از درد و سختی راحت می سازند. و آنان که به هر علتی نمی خواهند در مرگ انتخابی حیوان خود نقش داشته باشند به انتظار می نشینند تا حیوانشان آخرین تلاش ها و رمق هایش را برای زندگی بیتر به کار بگیرد ، اما بالاخره لحظه ی خداحافظی فرا می رسد و دوستان خوب ما برای همیشه از ما جدا می شوند ، همان طور که در طی سالیانی که صاحب این حیوانات بوده ایم، سعی کرده ایم تا مسئولیت نگهداری از آنان را به بهترین شکل ممکن به انجام برسانیم پس از مرگ آن ها نیز باید به آخرین مسئولیت خود در قبال آن ها به بهترین شکل عمل نماییم.

تقریبا همه ی افراد سعی می کنند حیوان از دست رفته را در جایی مناسب به خاک سپارند، آن چه در ایران متداول است وظیفه ی به خاکسپاری و تعیین محل دفن به عهده ی خود صاحب حیوان است و از گوشه ی حیاط کارگاه و کارخانه تا کنجی در یک باغ و یا پای درختی در طبیعت و یا باغچه ای در حیاط متغیر است. اما آیا این مقدار برای اتمام وظایف ما در قبال حیوان خودمان کافیست ؟
سال هاست که در اکثر کشورهای پیشرفته برای ارزش قائل شدن به حیوانات خانگی و تسکین ناراحتی های روحی صاحبان آن ها ، آرامگاه مخصوص حیوانات احداث شده که با مدیریتی خاص به ارائه ی خدمات می پردازند. محیطی آرام و با گل کاری های زیبا همراه با سرویس های به خاکسپاری منظم که مجموع این عوامل آرامش از دست رفته ی صاحبان حیوانات از دنیا رفته را ، تا حدودی به آن ها باز می گرداند.
دوستان بی ادعای انسان ها با احترام به خاک سپرده می شوند و صاحبان آن ها سنگ نوشته و یادبودی را همراه با درددلی کوتاه که بر روی سنگ آن ها حک شده بر روی محل به خاک سپردن حیوان خانگی خود قرار می دهند. آنان که دلبستگی بیشتری داشتند، مرتب به این محل ها سرکشی کرده و با به یاد آوردن خاطرات حیوان خود احساس رضایت بیشتری می نمایند. وجود چنین محل هایی علاوه بر ارزش نهادن بر دیگر مخلوقات الهی ، از احتمال گسترش برخی بیماری ها و آلودگی ها نیز جلوگیری می کند.

ادامه دارد...

دکتر علیرضا پروین
اسمویور کلینیک استکهلم

[hsoonheb]

اولین آرامگاه مخصوص حیوانات خانگی در سال 1896 توسط دکتر ساموئل جانسون در حومه ی نیویورک سیتی و در باغ سیب شخصی ایشان افتتاح گردید ، دکتر جانسون سال ها قبل از آن دو قلاده از سگ های خود را در این باغ دفن کرده بود و زمانی که احساس کرد شهر نیویورک نیاز به یک مکان شایسته برای دفن سگ های از دنیا رفته دارد، باغ خود را به طور عمومی برای این امر اختصاص داد. به طوری که امروزه آرامگاه سگ های هارت اسدیل بیش از 70000 سگ خانگی را در خود جای داده است و کلیه ی خدمات اعم از انتقال جسد تا مراسم دفن حیوان را به بهترین شکل ممکن سرویس دهی می نماید.
سه سال پس از افتتاح هارت اسدیل در نیویورک ، آرامگاه مونتو پارثائل پاریس، توسط پیر لاشیاس در سال 1899 بنا گردید که تا امروز بیش از 40000 سگ و تعدادی گربه را در خود جای داده است، این مکان، در نوع خود کامل ترین و زیباترین آرامگاه حیوانات در دنیا به حساب می آید که بخی از سگ های مشهور دنیا نیز در آن به خاک سپرده شده اند.
یکی از مشهورترین این سگ ها ، رین تین تین ، ستاره ی فیلم های هالیوودی دهه ی 30 میلادی است، که در پاریس به دنیا آمد و به دلیل استعداد بی اندازه اش به هالیوود راه یافت و در دوران بازنشستگی خود دوباره به پاریس بازگشت بسیاری از افراد ثروتمند در سراسر دنیا به دلیل آرامش بی اندازه و سرویس های فوق العاده ی این آرامگاه ترجیح می دهند با صرف هزینه های زیاد حیوان از دنیا رفته ی خود را برای آرامش ابدی به این مکان برسانند.
در سالیان پیش این مکان قوانین خاصی در به خاکسپاری حیوانات نداشتند، و معمولا هر فردی سگ یا گربه یا هر حیوان خانگی دیگر خود را که از دنیا می رفت، به دلخواه خود در هر گوشه ای از این باغ ها که امروزه به نام آرامگاه حیوانات می شناسیم ، دفن می کرد. اما امروزه قوانین سخت گیرانه ای در آن ها به اجرا در می آید. چنان چه علاوه بر تفکیک محل دفن، حیوانات بر حسب نوع و گونه بر این اساس که آیا حیوانی در اثر کهولت سن و یا بیماری های عفونی و مسری از دنیا رفته است نیز محل دفن آن ها تفکیک گردیده است. تا حداکثر کنترل بیماری هایی که منجر به مرگ حیوانات می گردد ، به عمل آید.
به نظر می رسد با توجه به افزایش دوست داران حیوانات خانگی در کشور عزیزمان ایران، نیاز به احداث چنین محل هایی هر چند ساده تر به دلایل عاطفی و به خصوص بهداشتی اجتناب ناپذیرند.


دکتر علیرضا پروین
اسمویور کلینیک استکهلم