گفتگو در مورد طوطی ملنگو یا طوطی سبز طوق دار هندی(Indian ringneck parrot)

[nafiseh65]

مرسی بهار جونم مرسی میدونم که تجربه ش کردی عزیزم

[nafiseh65]

سلام مجدد

نه نفیسه خانم هستن همچین کسایی، منتها اونطوری که شما میگید پیدا نمیشه، خوب اگه کسی بزرگ کنه و شما بخواین بخرید که مسلما بهتون نمیفروشه اما کسانی هستن که جوجه رو بهشون میدید و در ازای پول بزرگش میکنند یا مغازه دار هایی که جوجه رو پیش فروش میکنن و با تضمین بهتون تجویل میدند.... ولی اگر بذارید موقعی که بزرگ شد برید بخرید که دیگه فایده نداره.... من سعی میکنم براتون پیدا کنم و نتیجش رو بهتون بگم، البته توی مشهد که همین الان هم هست یا خودم هم میتونم کمکتون کنم که هزینه ای هم نداشته باشه ولی تهران رو نمیدونم و باید بگردم تا هر وقت خواستید مراجعه کنید

موفق باشید

مرسی از کمکت
ممنون که به فکرمی

[nafiseh65]

نفیسه جونم...من پول هم نمی خوام بده برات بزرگ میکنم دوست جونم...من عاشق پرنده هام

قربونت برم عزیزم
ممنون از لطفت

[attakh]

سلام

درباره این مسائلی که چند پست اخیر شهاب عزیز و attakh توضیح دادن منم میخوام نظرم رو بگم فقط چون خیلی طولانی بودن با عرض معذرت نقل قول نمیکنم

نظر شخصی من باز هم با حرف شما attakh جان و شهاب عزیز یکی نیست و تقریبا بحثی که راجع به حافظه مطرح کردید قبول ندارم....در اصل اونی که شما بهش میگید حافظه با اونی که من منظورم از "پایه اصلی غریزه" بود فرق میکنه.... بله مسلما با شرطی کردن و آموزش میشه یک پرنده کاملا وحشی رو اهلی کرد و قطعا هرچی آدم تلاش بیشتری کنه و وقت بیشتری بذاره پرندش اهلی میشه و اینم که کاسکو ها زود تر اهلی میشن به خاطر اینه که هوش بیشتری دارن و زود تر شرطی میشن.... اما نکته ای که شما بهش توجه نکردید اینه که من داشتم از دوست شدن پرنده صحبت میکردم نه از اهلی شدن؛ یعنی ممکنه حتی به جایی برسید که طوطی تون بفهمه که دیگه خطری ندارید و اون اتفاقی که توی آشپزخونه برای attakh افتاد پیش نیاد اما این دلیل نمیشه که بگیم پرنده از بودن شما خوشحاله، همونطور که گفتم فقط ترسش نمود کم تری پیدا میکنه.... بذارید یه مثالی بزنم شما حتما فیلم کینگ کونگ رو دیدید دیگه؛ خوب اونجا کارکتر کینگ کنگ خیلی هم مهربون بود و "آنا" که کینگ گرفته بودتش اینو میدونست و برای همین هیچ ترسی ازش نداشت ؛ اما آیا این باعث شد که "آنا" از کنار کینگ بودن لذت ببره؟ حالا طوطی رو بذارید جای آنا و خودتون بشید کینگ؛ امیدوارم مثالم واضح بوده باشه

چیزی که من میگم اینه که غریزه غیر قابل تغییره و مهر تاییدشم حافظه هست درحالی که شما میگید نه با کار زیاد میشه تا حدودی "حافظه جدید" به وجود آورد.... البته اشکال از جمله من بود چون نباید از واژه های کلی استفاده میکردم تا این اشتباه پیش بیاد؛ بگذریم، ببینید منظور من از غریزه اون بخشی از وجودمون هست که امیال ما رو کنترل میکنه، یعنی میگه از بستنی خوشمون بیاد و از سوسک بدمون بیاد، حالا در نظر بگیرید طوطی بالغ با توجه به حافظه ای که در کودکی داشته به صورت غیر ارادی یاد گرفته که از آدمیزاد بدش بیاد. توجه کنید "بدش میاد" ولی دلیل نمیشه که با انسان ها کنار نیاد و شرطی نشه و ... ولی بازم بدش میاد مثل موقعی که شما از یه دارویی بدتون میاد ولی میخوریدش، بخش پردازش مغز طوطی بهش میگه آدم ها منبع غذا هستن، مفید هستن، دشمن نیستن؛ ولی این ها به هیچ وجه باعث نمیشه که پرنده وابستگی عاطفی پیدا کنه و این کار کاملا محاله (99.9999%) .... حالا فکر میکنم بتونید متوجه بشید که منظورم از بی عاطفه بودن حیوانات چیه، برای مثال ممکنه شما از عمو یا پدربزرگ یا معلم یا چه میدونم یک انسان از جامعه ای که توش زندگی میکنید بدتون بیاد و تا حدی هم ازش متنفر باشید ولی وقتی باهش زندگی کنید و از قلب مهربونش با خبر بشید نظرتون عوض میشه، این به خاطر اونه که شما عاطفه به همراه هوش سرشار دارید ولی برای حیوانات این موضوع به هیچ وجه صدق نمیکنه.... البته قبلا هم 1 دهزارم درصد جای خالی گذاشتم ولی الان جاش نیست که درباره اون توضیح بدم

خوب حالا نتیجه ای که من از حرف هام میگم اینه که

"اگر میخواید پرنده رو آزار ندید، طوطی بالغ نخرید"

و اینجا نکته اشتراک حرف من و شماست. همونطور که خوب نیست بگیریم دم گربه رو قیچی کتیم یا سگهای ولگرد رو بکشیم، اینم اخلاقی و انسانی نیست که یک پرنده رو اسیر کنیم و به زور بهش مهر بورزیم.

با سپاس

سلام دوست گلم .

حرفتو چشم بسته قبول دارم . ولی منم همینو گفتم . منظورم از حافظه جدید همون شرط ها بود . اینکه دستی که از بالا با یه حالت خاص نزدیک بشه مساویست با غذا . ولی نگفتم که این اطلاعات قبلی را از بین میبره . فکر کنم باید یه بار دیگه متنم را بخونی .
فقط یه سوال برام پیش اومد :

پرنده کوچیک که توی طبیعت بزرگ میشه چه کسی بهش میگه از انسان بدش بیاد . آیا پرنده ها باهم صحبت میکنند ؟ یا ساز و کاری که در طبیعت هست این را به وجود میاره ؟ یا نه غریزه خود به خود این را بوجود میاره که باید از انسان و مثلا گربه و ... بترسند . اگر خود به خود این حس در اونها به وجود میاد فرقی بین پرنده ای که از جوجگی با انسان بزرگ شده و پرنده ای که در طبیعت بوده نخواهد بود . چون ما غریزه اون را که از بین نبردیم . فقط محیطش را عوض کردیم . پس اون هم پس از مدتی باید از ما بترسه . در صورتی که این اتفاق نمی افته .

اینجا دوباره برمیگردیم به حافظه . استدلال من اینه : پرنده ای که از جوجگی در طبیعت بزرگ میشود خطرات طبیعی را میبیند و حافظه اش شکل میگیرد . اینکه انسان به پرندگان و به درختان و به سایر موجودات آزار میرساند و این میشود دشمن . ولی جوجه ای که با انسان بزرگ میشود میبیند که انسان برای او غذا می آورد او را نوازش میکند . او را تمیز میکند و چیز های دوست داشتنی در اختیارش قرار میدهد و این میشود دوست .

ولی دوباره یه مشکل دیگه پیش میاد . اینکه چرا همه اونچه که ما از کودکی با تلاش فراوان به طوطی آموزش میدهیم با جفت انداختن طوطی به مرور از بین میرود ؟ اینکه دوست دیروز طوطی یک شبه میشود دشمن حریم خصوصی و جوجه ها و همسرش و حتی به او حمله میکند . اینها را از که آموخته ؟ نه پدر و مادری داشته که یادش دهد و نه ما به او چیزی یاد دادیم . خب اینها غریزه است . پس غریزه غریزه است و ما نتوانستیم چیزی را عوض کنیم .

آیا با این تفاسیر میتوان گفت که یک جوجه سرنگی هم اهلی نمیشود ؟ بلکه چون بهتر را ندیده به بد قانع است . ما را دوست دارد چون دوست داشتنی تر از ما را نمی بیند . خانه را دوست دارد چون طبیعت را ندیده است . و اگر در شرایط طبیعی قرار گیرد باز هم غریزه غلبه خواهد کرد .

[shahab]

سلام

درباره این مسائلی که چند پست اخیر شهاب عزیز و attakh توضیح دادن منم میخوام نظرم رو بگم فقط چون خیلی طولانی بودن با عرض معذرت نقل قول نمیکنم

نظر شخصی من باز هم با حرف شما attakh جان و شهاب عزیز یکی نیست و تقریبا بحثی که راجع به حافظه مطرح کردید قبول ندارم....در اصل اونی که شما بهش میگید حافظه با اونی که من منظورم از "پایه اصلی غریزه" بود فرق میکنه.... بله مسلما با شرطی کردن و آموزش میشه یک پرنده کاملا وحشی رو اهلی کرد و قطعا هرچی آدم تلاش بیشتری کنه و وقت بیشتری بذاره پرندش اهلی میشه و اینم که کاسکو ها زود تر اهلی میشن به خاطر اینه که هوش بیشتری دارن و زود تر شرطی میشن.... اما نکته ای که شما بهش توجه نکردید اینه که من داشتم از دوست شدن پرنده صحبت میکردم نه از اهلی شدن؛ یعنی ممکنه حتی به جایی برسید که طوطی تون بفهمه که دیگه خطری ندارید و اون اتفاقی که توی آشپزخونه برای attakh افتاد پیش نیاد اما این دلیل نمیشه که بگیم پرنده از بودن شما خوشحاله، همونطور که گفتم فقط ترسش نمود کم تری پیدا میکنه.... بذارید یه مثالی بزنم شما حتما فیلم کینگ کونگ رو دیدید دیگه؛ خوب اونجا کارکتر کینگ کنگ خیلی هم مهربون بود و "آنا" که کینگ گرفته بودتش اینو میدونست و برای همین هیچ ترسی ازش نداشت ؛ اما آیا این باعث شد که "آنا" از کنار کینگ بودن لذت ببره؟ حالا طوطی رو بذارید جای آنا و خودتون بشید کینگ؛ امیدوارم مثالم واضح بوده باشه

چیزی که من میگم اینه که غریزه غیر قابل تغییره و مهر تاییدشم حافظه هست درحالی که شما میگید نه با کار زیاد میشه تا حدودی "حافظه جدید" به وجود آورد.... البته اشکال از جمله من بود چون نباید از واژه های کلی استفاده میکردم تا این اشتباه پیش بیاد؛ بگذریم، ببینید منظور من از غریزه اون بخشی از وجودمون هست که امیال ما رو کنترل میکنه، یعنی میگه از بستنی خوشمون بیاد و از سوسک بدمون بیاد، حالا در نظر بگیرید طوطی بالغ با توجه به حافظه ای که در کودکی داشته به صورت غیر ارادی یاد گرفته که از آدمیزاد بدش بیاد. توجه کنید "بدش میاد" ولی دلیل نمیشه که با انسان ها کنار نیاد و شرطی نشه و ... ولی بازم بدش میاد مثل موقعی که شما از یه دارویی بدتون میاد ولی میخوریدش، بخش پردازش مغز طوطی بهش میگه آدم ها منبع غذا هستن، مفید هستن، دشمن نیستن؛ ولی این ها به هیچ وجه باعث نمیشه که پرنده وابستگی عاطفی پیدا کنه و این کار کاملا محاله (99.9999%) .... حالا فکر میکنم بتونید متوجه بشید که منظورم از بی عاطفه بودن حیوانات چیه، برای مثال ممکنه شما از عمو یا پدربزرگ یا معلم یا چه میدونم یک انسان از جامعه ای که توش زندگی میکنید بدتون بیاد و تا حدی هم ازش متنفر باشید ولی وقتی باهش زندگی کنید و از قلب مهربونش با خبر بشید نظرتون عوض میشه، این به خاطر اونه که شما عاطفه به همراه هوش سرشار دارید ولی برای حیوانات این موضوع به هیچ وجه صدق نمیکنه.... البته قبلا هم 1 دهزارم درصد جای خالی گذاشتم ولی الان جاش نیست که درباره اون توضیح بدم

خوب حالا نتیجه ای که من از حرف هام میگم اینه که

"اگر میخواید پرنده رو آزار ندید، طوطی بالغ نخرید"

و اینجا نکته اشتراک حرف من و شماست. همونطور که خوب نیست بگیریم دم گربه رو قیچی کتیم یا سگهای ولگرد رو بکشیم، اینم اخلاقی و انسانی نیست که یک پرنده رو اسیر کنیم و به زور بهش مهر بورزیم.

با سپاس

خوب منم با نظر شما مخالفم و دلیل دارم واسه مخالفتم.من یه مینا دارم به قول شما که حیوان غریزه داره و غیر قابل تغییره. این مینا آنقدر به مادر من وابسته شده که شاید باورتون نشه.الان مادرم رفته خونه داداشم این مینا رو طبق روال همیشگی میارمش بیرون به نظرتون عکس العملش چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بخدا شاید باورتون نشه ولی حقیقت داره دنبال مادرم میگرده.اینم بگم که وقتی مادرم تو خونه باشه فقط رو سر و کول مادرم هست منی که بهش غذا میدم من تحویل نمیگیره مثل مادرم دلیلش فقط اینه که اکثر وقتها مادرم پیشش هست و باهاش مدام حرف میزنه.

خوب به نظرتون اسم این جریان چی میشه گذاشت و چه نتیجه ای میشه ازش گرفت؟

چیزی جز عاطفه و وابستگی هست؟

[Da Vinci]

سلام دوست گلم .

حرفتو چشم بسته قبول دارم . ولی منم همینو گفتم . منظورم از حافظه جدید همون شرط ها بود . اینکه دستی که از بالا با یه حالت خاص نزدیک بشه مساویست با غذا . ولی نگفتم که این اطلاعات قبلی را از بین میبره . فکر کنم باید یه بار دیگه متنم را بخونی .
فقط یه سوال برام پیش اومد :

پرنده کوچیک که توی طبیعت بزرگ میشه چه کسی بهش میگه از انسان بدش بیاد . آیا پرنده ها باهم صحبت میکنند ؟ یا ساز و کاری که در طبیعت هست این را به وجود میاره ؟ یا نه غریزه خود به خود این را بوجود میاره که باید از انسان و مثلا گربه و ... بترسند . اگر خود به خود این حس در اونها به وجود میاد فرقی بین پرنده ای که از جوجگی با انسان بزرگ شده و پرنده ای که در طبیعت بوده نخواهد بود . چون ما غریزه اون را که از بین نبردیم . فقط محیطش را عوض کردیم . پس اون هم پس از مدتی باید از ما بترسه . در صورتی که این اتفاق نمی افته .

اینجا دوباره برمیگردیم به حافظه . استدلال من اینه : پرنده ای که از جوجگی در طبیعت بزرگ میشود خطرات طبیعی را میبیند و حافظه اش شکل میگیرد . اینکه انسان به پرندگان و به درختان و به سایر موجودات آزار میرساند و این میشود دشمن . ولی جوجه ای که با انسان بزرگ میشود میبیند که انسان برای او غذا می آورد او را نوازش میکند . او را تمیز میکند و چیز های دوست داشتنی در اختیارش قرار میدهد و این میشود دوست .

ولی دوباره یه مشکل دیگه پیش میاد . اینکه چرا همه اونچه که ما از کودکی با تلاش فراوان به طوطی آموزش میدهیم با جفت انداختن طوطی به مرور از بین میرود ؟ اینکه دوست دیروز طوطی یک شبه میشود دشمن حریم خصوصی و جوجه ها و همسرش و حتی به او حمله میکند . اینها را از که آموخته ؟ نه پدر و مادری داشته که یادش دهد و نه ما به او چیزی یاد دادیم . خب اینها غریزه است . پس غریزه غریزه است و ما نتوانستیم چیزی را عوض کنیم .

آیا با این تفاسیر میتوان گفت که یک جوجه سرنگی هم اهلی نمیشود ؟ بلکه چون بهتر را ندیده به بد قانع است . ما را دوست دارد چون دوست داشتنی تر از ما را نمی بیند . خانه را دوست دارد چون طبیعت را ندیده است . و اگر در شرایط طبیعی قرار گیرد باز هم غریزه غلبه خواهد کرد .

سلام

چرا یکسری تناقض هایی بین حرف من و شما هست مثلا: "سوال : آیا به هیچ وجه نمیشود یک پرنده بالغ را اهلی کرد ؟ جواب : اهلی نه ، ولی ایجاد یک حافظه جدید آری " خوب من نگفتم اهلی کردن ممکن نیست بلکه کلی هم تاییدش کردم.... البته احتمالا منظور ما یکی هست ولی کلمات متفاوت هستن؛ به هر حال الان که اتفاق نظر داریم پس ادامه نمیدم

این که میپرسی "چی تعیین میکنه انسان دشمنه در حالی که تا بحال اصلا ندیدتش، یا این که چی باعث میشه جوجه های پرورشی به گروه های طبیعشون برگردند" جوابش ترکیبی از غریزه و حافظه هست.... حافظه جوجه پرورشی دیگه نمیگه انسان دشمنه اما غریزه میگه "باید با هم نوع تولید مثل کنی" و در کنارش میگه "انسان هم نوع نیست" خوب اون هم میل پیدا میکنه تا از شما دور بشه و به جفتش نزدیک بشه تا بتونه وظایفش رو انجام بده و در ازاش هورمون خوشحالی جایزه بگیره!.... یا در مورد پرنده بالغ غریزه میگه از اونایی که تهدید حساب میشن و به کارت کار میگیرن فرار کن خوب انسانی یا مار و روباهی که دارن بهش نزدیک میشن توی این فرایند دشمن هستن حتی اگه تا بحال ندیده باشدشون اما گاو یا زرافه یا حتی انسانی که کار به کارشون نداره دشمن نیست و پرنده برای این از شما میترسه که هی بهش توجه میکنی و میخوای بهش نزدیک بشی.... مصداق بارز دیگش پرنده های جزایر دور افتاده هستن، توی این جزایر فقط پرنده هست و تا بحال هیچ دشمنی نداشتن و برای همین بخش "دشمن" غریزشون خالیه و به محض این که وارد این جزایر بشید پرنده ها ممکنه از سر و کولتون بدون هیچ واهمه ای برن بالا.... برای این که این موضوع رو خودتون امتحان کنید در یک محیط بسته که یک پرنده یا هر موجود غیر اهلی دیگه وجود داره وارد بشید و بذارید خوب که به در و دیوار زد یک جا ساکت بشه و تماشاتون کنه.... حالا میلیمتر به میلیمتر بهش نزدیک بشین طوری که اصلا متوجه نشه دارید حرکت میکنید.... من خودم با این کار رسیدم بالای سر یک طوطی کاملا وحشی طوری که با نفس هام پرهاش تکون میخرد و از اون بیشتر میترسید تا از وجود خود من!

اما سوال آخری که پرسیدید که آیا این ظلم نیست که پرنده ای رو که غریزش میگه پیش همنوع هاش باشه ازشون دور کنیم؟ جواب من اینه که اگر بتونیم از محیط اطرافمون استفاده کنیم تا یک زندگی بهتر بسازیم کار اشتباهی نمیکنیم اما به شرطی که به این محیط ظلمی نکنیم و آزارش ندیم.... پرنده ای که با انسان بزرگ شده دیگه هیچ ترس و استرسی نداره بنابر این اگر یکی نیاز های اون رو فدای یکی از نیاز های خودمون بکنیم نه کار ظالمانه ای کردیم نه کار خودخواهانه ای.... البته بازم تاکید میکن "به شرطی که ظلمی بهش نشه و آزار نبینه" مثل اینکه حیات یک دام رو میگیریم تا حیات خودمون تضمین بشه ولی به شرطی که فرایند کشتار به هیچ وجه زجر آور نباشه.... این حکم در تفکر هم به وضوح تایید شده

خیلی دوست دارم کامل تر توضیح بدم اما واقعا از حوصله بحث خارجه.... اگر میخوای ادامه بدیم لطفا پیام خصوصی بفرست.... البته اگر وقت بشه شاید یک تاپیک مجزا برای بحث و تبادل نظر درباره غریزه درست کنم

با سپاس

[Da Vinci]

خوب منم با نظر شما مخالفم و دلیل دارم واسه مخالفتم.من یه مینا دارم به قول شما که حیوان غریزه داره و غیر قابل تغییره. این مینا آنقدر به مادر من وابسته شده که شاید باورتون نشه.الان مادرم رفته خونه داداشم این مینا رو طبق روال همیشگی میارمش بیرون به نظرتون عکس العملش چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بخدا شاید باورتون نشه ولی حقیقت داره دنبال مادرم میگرده.اینم بگم که وقتی مادرم تو خونه باشه فقط رو سر و کول مادرم هست منی که بهش غذا میدم من تحویل نمیگیره مثل مادرم دلیلش فقط اینه که اکثر وقتها مادرم پیشش هست و باهاش مدام حرف میزنه.

خوب به نظرتون اسم این جریان چی میشه گذاشت و چه نتیجه ای میشه ازش گرفت؟

چیزی جز عاطفه و وابستگی هست؟

سلام

لطفا مراحل بزرگ شدن رو کامل کامل توضیح بدید تا جوابم رو عرض کنم خدمتتون

[attakh]

خب اون بحث که تموم شد . جواب Da vinci هم قانع کننده بود .

اما به نظر شما من سالار دوست داشتنی و خوشگلم را چی کار کنم ؟

از طرفی به هیچ وجه نمیخوام بفروشمش تا دوباره دست این مغازه دار های ب ی ر ح م بیفته و یه آدم خود خواه یا ناآگاه دیگه مثل خودم بیاد بخردش و بعد از چند وقت بفهمه که اهلی نمیشه . من نسبت به سرنوشتش احساس مسئولیت میکنم . نظر خودم اینه که توی یکی از پارک های تهران که هم نوعانش هستند رهاش کنم . ولی یک سری نگرانی دارم :

1- من نمیدونم سالار از کدام کشور اومده و آب و هوای اونجا چطور بوده . با وجود اینکه در ایران زمستان های سرد وجود داره که شاید غذای درست و حسابی هم گیرش نیاد آیا میتونه خودش را با شرایط جدید سازگار کنه ؟
2- برای رها کردن چه فصلی مناسبه ؟ اگر الان رهاش کنم که فصل جفت گیری تمام شده ، آیا میتونه برای خودش لونه درست کنه ؟ آیا میتونه ازدواج کنه ؟ شبها کجا میخوابه ؟
3- سالار خیلی ، خیلی بد غذاست . من از هر روشی برای خوراندن انواع میوه ها و سبزیجات استفاده کردم و جواب درست و حسابی نگرفتم . من مواردی که میخوام بهش بدم ریز میکنم میریزم روی مواردی که دوست داره تا به زور یه ذره بخوره . با این وجود آیا میتونه توی پارک ها چیزی برای خوردن گیر بیاره ؟ با این شناختی که من ازش دارم خیلی لجبازه و به این راحتی ها غذای جدید نمیخوره .

کلا من میخوام خوشبخت بشه ، یه وقت آزادش کنم بدتر گیج بشه نتونه گلیم خودش را از آب بیرون بکشه چی ؟
اگه راه بهتری به نظرتون میرسه بگید . مثلا منطقه ی حفاظت شده ای که هم از شکار شدن در امان باشند و هم در شرایط و فصل های سخت سال آب و غذا در اختیار شون قرار بدن . اگه چنین جایی هست بهم بگید .

راستی قبل از هر چیز باید پرهاش را هم نگاه کنم ببینم بلند شده ؟ یه عکس از پرهاش میذارم بعدا .

[nafiseh65]

خب اون بحث که تموم شد . جواب Da vinci هم قانع کننده بود .

اما به نظر شما من سالار دوست داشتنی و خوشگلم را چی کار کنم ؟

از طرفی به هیچ وجه نمیخوام بفروشمش تا دوباره دست این مغازه دار های ب ی ر ح م بیفته و یه آدم خود خواه یا ناآگاه دیگه مثل خودم بیاد بخردش و بعد از چند وقت بفهمه که اهلی نمیشه . من نسبت به سرنوشتش احساس مسئولیت میکنم . نظر خودم اینه که توی یکی از پارک های تهران که هم نوعانش هستند رهاش کنم . ولی یک سری نگرانی دارم :

1- من نمیدونم سالار از کدام کشور اومده و آب و هوای اونجا چطور بوده . با وجود اینکه در ایران زمستان های سرد وجود داره که شاید غذای درست و حسابی هم گیرش نیاد آیا میتونه خودش را با شرایط جدید سازگار کنه ؟
2- برای رها کردن چه فصلی مناسبه ؟ اگر الان رهاش کنم که فصل جفت گیری تمام شده ، آیا میتونه برای خودش لونه درست کنه ؟ آیا میتونه ازدواج کنه ؟ شبها کجا میخوابه ؟
3- سالار خیلی ، خیلی بد غذاست . من از هر روشی برای خوراندن انواع میوه ها و سبزیجات استفاده کردم و جواب درست و حسابی نگرفتم . من مواردی که میخوام بهش بدم ریز میکنم میریزم روی مواردی که دوست داره تا به زور یه ذره بخوره . با این وجود آیا میتونه توی پارک ها چیزی برای خوردن گیر بیاره ؟ با این شناختی که من ازش دارم خیلی لجبازه و به این راحتی ها غذای جدید نمیخوره .

کلا من میخوام خوشبخت بشه ، یه وقت آزادش کنم بدتر گیج بشه نتونه گلیم خودش را از آب بیرون بکشه چی ؟
اگه راه بهتری به نظرتون میرسه بگید . مثلا منطقه ی حفاظت شده ای که هم از شکار شدن در امان باشند و هم در شرایط و فصل های سخت سال آب و غذا در اختیار شون قرار بدن . اگه چنین جایی هست بهم بگید .

راستی قبل از هر چیز باید پرهاش را هم نگاه کنم ببینم بلند شده ؟ یه عکس از پرهاش میذارم بعدا .

سلام دوست عزیز من شنیدم پارک ساعی قبول میکنه که بدی بهشون ولی اصلا از شرایط نگهداریشون چیزی نمیدونم. فقط شنیدم

[lopasali]

مرسی از کمک همه نعنا الان مرد
متاسفم

دیگه چیزی برای گفتن ندارم

سلام دوست عزیز
من به این تاپیک سر میزنم ولی فقط در مواقعی که به راهنمایی دوستان باتجربه احتیاج دارم پست میزنم
و الان هم از مرگ طوطی شما که انقدر با ذوق و شوق واسش زحمت کشیدی خیلی ناراحت شدم
من خودم سال پیش یک جوجه سرنگی گرفتم که اونم به دیار باقی رفت:smile (161): و امسال هم دوباره هوس جوجه کردم و میخواستم بخرم ولی گفتم قبلش بیام تو چندین سایت ببینم واسه نگهداری بهترش باید چیکار کنم که دیدم دوستان به شدت با این کار مخالفت کردن و چندین بار در چندین سایت تاکید کردن که جوجه نخرید با خودم گفتم خب چرا از تجارب دیگران استفاده نکنیم ولی از طرفی هم دلم میخواست که با خودم انس بگیره و اهلی بشه و گازم نگیره این شد که یک ملنگوی 2-3 ماهه گرفتم که دون خور شده بود و حالا هم خیلی راضیم که از تجربیات دوستان استفاده کردم.
الان خیلی آروم و خوب و شیطون و سرحاله اگرهم خواستی عکساشو واستون میذارم:smile (22):

ممنون