نام علمی: Euphorbia milii

خصوصیات:این جنس دارای ۲۰۰۰ گونه است که از گیاهان یک ساله، دو ساله علفی، چند ساله ودرختچه های همیشه سبز وخزان کننده میباشد که اغلب آنها گوشتی هستند. گونه مورد نظر، بومی ماداگاسکار است. ارتفاع آن به ۳۰ سانتی متر وگسترش آن به ۶۰ سانتی متر می رسد. همچنین دارای خار بوده و نیمه گوشتی است که در قسمت تحتانی چوبی شده است. نوک شاخه ها تولید برگهای نیزه*ای واژ تخم مرغی با رنگ سبز روشن می*نماید. گل آذین ۵ تا ۸ سانتی متر آن به صورت گرزن منشعب است و از قسمت انتهایی ساقه خارج می یوشد. دو براکته قرمز قلوه ای شکل در زیر گلها ظاهر می شوند فرفیون در تمام طول سال ممکن است گل بدهد ولی معمولا در زمستان به گل می رود. شیره سفید رنگ این گیاه سمی است.



نور: به نور زیاد احتیاج دارد

دما:دماهای بالا را میپسندد

رطوبت: به هوای خشک نیاز دارد

آبیاری:به آبیاری اندک تا معمولی نیاز دارد

تغذیه:کود مورد نیاز این گیاه را میتوان به میزان ۲ گرم در لیتر قلمه های انتهایی، از اواسط بهار تا اوایل تابستان تکثیر کنید

خاک:خلوطی از خاک باغچه، خاک برگ و ماسه شسته به نسبت مساوی که در فواصل آبیاری باید خشک گردد برای فرفیون بسیار مناسب است.

تکثیر:میزان موفقیت در تکثیر این گیاه بسیار کم است با یک چاقوی تیز، قلمه های انتهایی ساقه را، به طول ۸ تا ۱۰ سانتی متر جدا کرده و به مدت یک روز یا بیشتر، در کناری قرار دهید و هر یک را در گلدانی با قطر دهانه ۶ سانتیمتر، حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و کاکتوس، بکارید و خاک را نسبتا مرطوب نگهدارید اگر شیره سفید این گیاه بیش از حد تراوش کرد، آنرا در پودر زغال چوب و یا آب فرو ببرید مراقب باشید خارهای تیره و شیره سمی فرفیون با دست شما تماس نباید . قلمه ها را در نور مناسب و دمای ۲۱ درجه سانتیگراد، به مدت دو ماه نگاه دارید و قلمه ای را که خشک نشده بود و رشد کافی داشت، در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر قرار بدهید.

منبع: گلستان علی