سالمونلوزیس
در خانواده سالمونلا انواع و اقسام باکتریها قرار دارند که اغلب پرندگان زینتی را آلوده می کنند ولی شدت آلودگی با سالمونلا تیفی موریوم بیشتر است.
راههای آلودگی :
در پرندگان قفسی بیشتر سالمونلاها به طور ارثی از پدر و مادر به فرزندان منتقل می شوند ؛ آلودگی پرندگان بالغ از چند طریق صورت می گیرد :
1- آلودگی از راه غذا بالاخص تخم مرغ
2- آلوده شدن غذا و آب بوسیله پرندگان وحشی (برای پرندگان نگهداری شده در پاسیوها و قفسهای مستقر در فضای آزاد)
3- تماس با پرنده آلوده تازه وارد
4- آلودگی بوسیله ویزیتورهایی که با پرندگان آلوده در تماس بوده اند
سایر روشهای ممکن : دان کهنه و بیات(سالمونلا تیفی موریوم در شرایط معمولی در آب و دان زنده می ماند)_حشرات ، من الجمله مگس_رعایت نکردن بهداشت و .....
توضیح در مورد بیماری :
شدت بیماری و سیر آن بسته به منابع ابتلا و سن پرنده و همچنین بسته به نوع سالمونلا متغییر است اما در جوجه ها اغلب نوع حاد بیماری مشاهده می شود.مثلا در مواردی که تخم مرغ آلوده به والدین و جوجه ها خورانده می شود بالغین کمتر صدمه می بینند.
در حالت اپیدمی قدرت تفریخ تخم ها کم شده (به 10 درصد می رسد) و مرگ در زرده به وقوع می پیوندد ، جوجه های بدست آمده اغلب ضعیف و نحیف بوده ،عقب افتاده و بدقیافه اند و قبل از اینکه آشیانه را ترک کنند می میرند.
بیماری از چند روز تا دو هفته پس از خوردن غذای آلوده شروع می شود (بسته به حدت میکروب و نوع پرنده علائم کلینیکی ظرف دو روز تا دو هفته ظاهر می شود) ، پس از ده روز از مشاهده اولین علائم تلفات بروز می کند و ممکن است 90 درصد پرندگان نگهداری شده در یک مکان تلف شوند.