۱ مرداد ۱۳۹۴
پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): صنعت صید میگو در استان هرمزگان، یکی از اجزاء مهم اقتصاد شیلاتی کشور می باشد اما در یک دهه گذشته ذخایر این آبزی در صیدگاه های شرق استان هزمزگان به شدت کاهش یافته است.
به همین دلیل موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور و پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان با حمایت مالی اداره کل شیلات استان هرمزگان از تابستان ۱۳۹۳ طرحی مطالعاتی با عنوان «بررسی علل کاهش ذخایر میگوهای تجاری شرق استان هرمزگان» را آغاز نموده است.
در جریان این طرح مطالعاتی ایستگاه‌های نمونه‌برداری در فصل بهار ۱۳۹۴ همانند فصول گذشته در مناطق نوزادگاهی میگو (خوریات لافت، خمیر، یک شُوی و تیاب) و صیدگاه‌‌های مربوط به هر منطقه انتخاب گردید.






آنچه در این طرح مطالعاتی حائز اهمیت بوده مطالعه کلیه عوامل متصوره زیستی و غیر زیستی و موثر در کاهش ذخایر میگوهای تجاری استان می‌باشد، لذا تیم کارشناسی متشکل از دو بخش اکولوژی و بیولوژی، فاکتورهای متصوره در کاهش ذخایر این گونه را انتخاب و در شش پروژه تحقیقاتی این مطالعه در حال اجراء می باشد.
یکی از فاکتورهای مهم انتخاب شده در این مطالعه دو ساله، میزان سلامت و پوشش جنگل‌های حرا در ایستگاه‌های مورد مطالعه به واسطه نقش مهم آن در مرحله نوزادی آبزیان به ویژه گروه‌های پوده‌خوار و از جمله میگو می‌باشد.
تخریب جنگل های حرا در خور تیاب عامل اصلی کاهش ذخایر آبزیان در شرق هرمزگان
تحقیقات نشان داده است جنگل های حرا نقش اکولوژیکی مهمی در اکوسیستم‌های دریایی ایفا می‌نمایند، که نقش نوزادگاهی برای آبزیان از نقاط برجسته اهمیت آنها می‌باشد.





آنچه مسلم است ذرات معلق آلی نقش مهمی را در ترکیب شیمیایی محیط‌های دریایی ایفا نموده و به عنوان پتانسیل غذائی برای بی‌مُهرگان، کفزیان، صافی‌خواران و میکروارگانیزم‌هایی که رسوبات را فرو می برند، به شمار می‌رود.

ذرات آلی به دو شکل معلق (POC)، و محلول (DOC) در آبهای دریایی وجود داشته و از دو منشا زنده (فیتوپلانکتون‌ها) و غیر زنده (دِتریتوس) مشتق می‌شوند.

تخریب ۷۰ درصدی پوشش گیاهی جنگل های حرا در خور تیاب به دلیل آلودگی های نفتی
هر چند که تامین ذرات کربن آلی معلق در اقیانوس‌ها به طور عمومی از تولیدات اولیه توسط فیتوپلانکتون‌ها (ذرات فتوسنتزی مواد آلی)، سرچشمه می‌گیرد، در خوریات، علاوه بر ذرات فتوسنتزی از مواد آلی حمل شده از زمین‌های مجاور ساحل، شاخ و برگ درختان حرا نیز تامین می‌شود.




کاهش شدید تراکم درختان حرا در خور تیاب از چند سال گذشته شروع شده است. در بررسی های صورت گرفته در بهار ۹۴ تخریب بیش از ۷۰ درصدی این پوشش گیاهی را نشان می دهد.
نتایج مطالعه صورت گرفته در این منطقه نشان می دهد علاوه بر مرگ و میر درختان حرای بزرگسال، متاسفانه به علت نشست آلودگی‌های نفتی در بستر، فرصت بازسازی از حراهای جوان نیز گرفته شده است.
از بین رفتن جنگل‌های حرا در خوریات می‌تواند نقطه شروع از هم گسیختگی در شبکه غذائی آبزیان و در نتیجه فروپاشی این زیست‌بوم های ارزشمند باشد.

منبع:پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew)