به همراه تعدادی از دوستان به مسیر کوهستانی و جنگلی سرسبز چشمه راکن در کوه چهارشاخ در کنار شهر دورود رفتم. قدری بالاتر از روستای چشمه سرنجه به سمت کوهستان زیبای پریز از مسیر اصلی منحرف شدیم (یعنی مسیر اصلی را دقایقی گم کردیم و قدری پایین تر از مسیر اصلی طی طریق کردیم) و با صحنه هایی عجیب و تاسف بار از تخریب محیط زیست جنگل مواجه شدیم. اگرچه فرصت زیادی نداشتیم در مدت حدود بیست دقیقه دهها درخت بلوط و زالزالک تنومند که با اره قطع شده بودند، را مشاهده کردیم و در همین مدت کوتاه با موبایل چند عکس گرفتم که در ادامه همین مطلب می بینید
برای من معلوم نیست کسانی که چنین بی رحمانه به جان درختان افتاده اند و با اره تنومند ترین درختان را قطع می کنند، چه هدفی و انگیزه ای دارند؟ آیا برای تغذیه دامها از برگ درختان این کار را می کنند، یا به دنبال تهیه سوخت برای آشپزی در چادرهای عشایر یا گرم کردن خانه های روستایی درختان بی زبان این سرمایه های گرانبها را از دم تیغ می گذرانند. شاید هم منظوری تجاری دیگری در میان است که ما خبر نداریم.






آنچه که مایه تاسف است، اینکه این مصیبت برای جنگلی اتفاق می افتد که نزدیک ترین فاصله را با شهر دورود دارد و حفاظت از این درختان برای مسئولان محیط زیست آسانتر از حفاظت از درختانی است که در عمق جنگلهای لرستان و دور از دسترس ماموران محیط زیست قرار دارند. البته نقش صدا و سیما و مدرسه و نهادهایی که مسئول فرهنگ سازی در این زمینه است را نباید فراموش کنیم.
و در پایان تصویری از برادرم وحید در مسیر چشمه راکن


شهریور 1389