به گزارش زیست آنلاین از ایسنا برای نخستین بار در دهه 1960 میلادی سرنشینان زیردریایی‌های نظامی که از برخی مناطق نیمکره جنوبی به خصوص اطراف قطب جنوب و سواحل جنوب غربی استرالیا عبور می‌کردند، شنیدن «اصوات مرموزی» را در زیر سطح آب گزارش دادند.


به گفته «نیک گیلز»، رئیس موسسه استرالیایی تحقیقات قطب جنوب، این صداها طول موجی بین 50 تا 300 هرتز دارند و قابل دریافت توسط گوش انسان هستند و معمولا هر دو تا چهار ثانیه یک بار تکرار می شوند. این صداهای مرموز عموما از اواخر ماه های زمستان تا بهار به گوش می‌رسند و سپس تا سال دیگر کمتر شنیده می‌شوند. به علت شباهت این اصوات به صدای اردک، برای آن عنوان «بیوداک» یا «اردک بیولوژیکی» انتخاب شده است.


در خلال 50 سال گذشته، گمانه‌زنی در مورد این اصوات ادامه داشته و از جمله این تئوری بوده که این صداها را نهنگ‌های «مینک» تولید می‌کنند.گیلز می‌گوید: این تئوری تاکنون اثبات نشده بود اما اکنون می‌توان به طور قطع گفت که منشا این صداها، نهنگ‌های مینک هستند و موسسه تحقیقات قطب جنوب با نصب دستگاه های خاص ضبط صدا روی چند نهنگ مینک توانسته این فرضیه را تایید کند.به نظر می رسد که نهنگ مینک پیش از فرو رفتن برای تغذیه در عمق آب، این صدا را معمولا شش بار تکرار می‌کند اما هنوز نمی‌توان گفت که منظور از این عمل چیست.


کشف منشا صدای بیوداک به کارشناسان حیات وحش امکان آن را می‌دهد تا دامنه بررسی‌های خود در مورد نهنگ‌های مینک را گسترش دهند. به عنوان مثال، این واقعیت که تولید این صدا در مناطق اطراف قطب جنوب در زمستان بیشتر است نشان می‌دهد که در این فصل از سال، تعداد زیادی از این پستانداران در عمق آب‌های یخ‌زده منطقه زندگی می کنند. در عین حال، شنیده شدن بیوداک در سواحل استرالیا حاکی از آن است که تعدادی از نهنگ‌های مینک به این منطقه مهاجرت می‌کنند و فصل سرما را در این منطقه می‌گذرانند.به گزارش ایسنا به نقل از بی‌بی‌سی، مطالعه در مورد نهنگ‌های مینک با دشواری هایی همراه است زیرا این جانور به سرعت و در مسیری با پیچ و تاب حرکت می‌کند و نزدیک شدن به آن، برخلاف نهنگ‌های دیگر آسان نیست.