همه ما می دانیم که آلودگی موجب نابودی زیست بوم ها می شود، اما در مقابل می تواند شکل گیری زیست بوم های جدید را نیز به همراه داشته باشد. میلیاردها قطعه کوچک پلاستیک که در اقیانوس های کره زمین شناور هستند، مثالی بسیار خوب محسوب می شوند. در حقیقت، پلاستیک های دور ریخته شده توسط انسان زیست بومی ناخواسته و در حال رشد به نام "پلاستیسفر" را ایجاد کرده اند. از این رو، برخی میکروب ها و حشرات به ناگاه منزلگاهی جدید را در میان زباله های پلاستیکی شناور یافته اند.



منطقه ای در اقیانوس آرام که وصله زباله نامیده می شود - مکانی که پلاستیک ها به واسطه جریان باد و امواج اقیانوس گرفتار و جمع شده اند - طی 40 سال گذشته شاهد افزایش 100 برابری مقدار پلاستیک ها بوده، اگرچه همچنان از نظر ظاهری چندان بزرگ به نظر نمی رسد. اما این قطعات پلاستیکی که برخی از آنها به سختی دیده می شوند می توانند به طور کامل تغیراتی را در اقیانوس ها ایجاد کنند.

به عنوان مثال، قطعات پلاستیکی به بهشتی برای تولید مثل هالوبیت ها یا اسکیت بازهای دریایی مبدل شده است. این حشرات روی سطح آب اقیانوس حرکت کرده و از پلانکتون ها تغذیه می کند. آنها تخم های خود را روی سطوح اجسام سخت شناور می گذارند. نتایج مطالعه ای در سال 2012 حاکی از افزایش تخم های این جانواران به واسطه ریزپلاستیک های موجود در اقیانوس بود.


آثار افزایش جمعیت هالوبیت ها در زنجیره غذایی به سود برخی ارگانیزم ها و نه همه موجودات خواهد بود. آیا این مساله خوب است؟ آیا این مساله بد است؟ تمام آن چه مطمئن هستیم تغییر احتمالی توازن زیست بوم اقیانوس خواهد بود. آب های آزاد به طور ناگهانی دارای سطوح جامد، سخت و بادوامی برای ارگانیزم هایی مانند هالوبیت ها شده اند.


میکروب ها نیز در میان زباله های پلاستیکی خانه ای جدید یافته اند. این موجودات می توانند با سواری روی پلاستیک های شناور سفری بعید از خشکی به میان دریا را انجام دهند. مطالعه ای در اوایل سال 2013 نشان داد میکروب هایی در پلاستیسفر زندگی می کنند که بسیاری از آنها برای میکروبیولوژیست ها ناشناخته و جدید هستند. متاسفانه، برخی از این میکروب ها، ویروس هایی محسوب می شوند که می توانند آثار مخربی بر زندگی دریایی و البته انسان ها داشته باشند.


میکروب ها ممکن است به تجزیه پلاستیک ها پرداخته و چاله هایی میکروسکوپی در آنها ایجاد کنند. از نگاهی خوش بینانه، این مساله می تواند به معنای یافتن میکروب هایی برای تجزیه پلاستیک که از طول عمر بالایی در طبیعت برخوردار است، محسوب شده، اما سوی دیگر ماجرا تعاملی است که خود پلاستیک ها با محیط زیست دارند.



قطعات پلاستیک همانند اسفنج هایی کوچک مواد سمی مثل آفت کش ها را از آب جذب کرده و هنگامی که تجزیه می شوند بار دیگر آنها را آزاد می کنند. حیواناتی که ریزپلاستیک ها را می خورند می توانند آنها و مواد سمی را وارد چرخه غذایی کنند.


هنگامی که گونه ها به صورت انفرادی مورد بررسی قرار می گیرند برنده و بازنده هایی در پلاستیسفر جدید وجود دارند. بی تردید، باید میزان زباله های پلاستیکی که وارد دریا می شوند را کاهش دهیم، اما میزان دقیق آن برای تغییر شرایط مشخص نیست. شیوه های پاکسازی پلاستیک می توانند به پلانکتون ها آسیب وارد کرده و در نهایت تاثیر منفی بر کل زنجیره غذایی داشته باشند.


چگونگی تاثیر این زیست بوم جدید بر زندگی ما در آینده به طور قطع مشخص نیست. روشن است که هر ریزجاندار و یا حشره که با پلاستیک ها در ارتباط است مقداری مواد سمی را در بدن خود ذخیره می کند و در زنجیره غذایی این مواد به پلانکتون ها و در نهایت حیواناتی که در رده های بالاتر این زنجیره قرار دارند، منتقل می شود.


منبع:زیست نیوز