ماهی قرمز............باجه تلفن؟؟

[Ali.Aghaei]

از باجه تلفن یا همان ماشین زمان دکتر هو که بگذریم و البته استوارت شپرد فیلم باجه تلفن را هم که فراموش کنیم، جز خاطره ای محو و کمرنگ از آن اتاقک شیشه ای سبز یا زرد رنگ چیزی به خاطرمان نمی آید. این اجداد آی فون ها حالا سال هاست که به کنج انبار ذهن یا نهایتا پرده سینما پس رانده شده اند.در اواخر سال 2011 میلادی شهروندان شهر اساکا اما متوجه نصب باجه های تلفنی در پارک های شهرشان شدند. آن ها احتمالا پیش خود هر فکری می کردند الا اینکه این باجه ها قرار است به زودی میزبانان ماهی قرمزهایی (Gold fish) باشند که در ژاپن نماد خوش شانسی و خوشحالی هستند. ماهی هایی که از دیرباز مجسمه هایشان توتم هایی با ارزش بودند و خالکوبیشان سال های سال است که رواج زیادی دارد.

همانطور که گفتیم در اواخر سال 2011 گروهی به نام کینگ یو بو ایده ی بکری را در شهر اساکای ژاپن اجرایی کردند که به حق بسیار قابل تحسین بود. این گروه باجه های تلفن را دوباره به چرخه زندگی روزمره مردم بازگرداندند اما این بار با استفاده ای متفاوت. باجه هایی بدون سیم. باجه هایی که عرضه کننده گوشه ای از طبیعت در حال فراموشی هستند.هنر عمومی یا هنر در معرض دید همگان می بایست جوابگوی علاقه بخش زیادی از مردم باشد در غیر این صورت استقبال چندانی از آن نخواهد شد. حتی اگر شما از بدیع ترین ایده ها استفاده کنید زمانی که ایده ی شما ربطی به تاریخ و فرهنگ جامعه مخاطبتان ندارد، بی شک ایده تان محکوم به شکست است. گروه کینگ یو بو ماهی های گلدفیش را برای آکواریوم هایشان انتخاب کردند چرا که این ماهی نمادی کهن در ژاپن است. نمادی از خوش شانسی و خوشبختی.آنچه کار هنرمندان در شهر اُساکا را خاص می کند این است که آنها نسخه ای بومی شده از نوآوری ای را اجرا نمودند که قبل از آن ها هنرمندانی فرانسوی به ذهنشان رسیده بود. بندتو بوفالینو، هنرمند فرانسوی و هم وطن طراح و نورپردازش، بنوا دِزِی برای اولین بار در سال 2007 در فستیوال نور لیون این ایده را اجرایی کردند. آن ها باجه های تلفن از رده خارج را با نور پردازی هایی زیبا به آکواریومی هایی مملو از ماهی های رنگارنگ تبدیل کردند. به دنبال استقبال مردم از این ایده، آن ها آثار خود را در شهر های بواریتز فرانسه (در سال 2009)، لویس جمهوری موریس (در سال 2009) و کشور بلژیک ( در سال 2011) به معرض دید مشتاقان گذاشتند. این طراحان در مورد کارشان می گویند: "با ظهور موبایل ها و وسایل ارتباط جمعی جدید، باجه های تلفن به حاشیه رانده شده اند، ما با دیدن این قفس ششیشه ای، ایده ی تبدیل آن به آکواریوم به ذهنمان رسید. قفسی شیشه ای که می تواند مملو از ماهی های رنگارنگ باشد. "اختراعی برای فرار و سفر". احتمالا مقصود این طراحان فرار از دنیای ماشین ها و گذشتن از روزمرگی ها بوده است.ضرب آهنگ زندگی امروزی به خیلی ها این اجازه را نمی دهد تا از موجودات زنده نگهداری کنند یا به هر نحوی با آن ها در تماس باشند. مثلا بسیاری از ژاپنی ها نمی توانند روزشان را با آکواریوم یا تنگی از ماهی های نوید دهنده خوبی شروع کنند. وقتی شهری چنین هدیه ای را به شهروندانش می دهد قطعا مردمان آن شهر با روحیه ای صد چندان نسبت به مردم دیگر شهرها روز خود را می گذرانند.

این ایده در بسیاری از نقاط جهان پیاده شده است. بلژیک، سوییس، آمریکا و ... اما مسئله نه اجرا شدن یک ایده بلکه چگونگی آن است. این که ما ایده ای را از کسی یا جایی اقتباس کنیم به خودی خود نه کار پیشرویی است و نه کاری بیهوده. دو مثال کاملا متضاد به ما کمک می کند تا این مهم را بیشتر درک نماییم. در مورد نمونه موفق ژاپن به طور مفصل صحبت کردیم. نمونه ناموفقی را نیز برایتان مثال می زنیم تا اهمیت شناخت از جامعه و جغرافیای آن برای هر منظوری، برایتان واضح تر گردد. در شهر نیویورک آکواریومی مشابه ساخته شده است که باوجود بی کم و کاست بودن و زیباییش، هیچ استقبالی از آن نشده است، تا جایی که سازندگان آن، آکواریوم را برای فروش بر روی سایت Ebbay قرار داده اند.



منبع : آب سکون

[Ali.Aghaei]

[texima]

سلام و درود
دوست عزیز شما که زحمت این مطلب با این تصاویر زیبا رو کشیدی ، واسه مطالبی که اینطوری زیاده یمقدار فونتش رو درشت کن که زیاد داخل هم نباشن تا راحت بشه خوند و چشم اذیت نشه.
متاسفانه مطلب رو کامل نخوندم ولی از تصاویر بسار لذت بردم ، جالبه