پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: محیط بانان شهرستان شهر بابک کرمان سیزده راس گورخر ایرانی را منطقه ریگ سفید این شهرستان مشاهده و موفق به تصویربرداری از آنان شدند.
روح الامینی رئیس اداره محیط زیست شهربابک در این باره گفت: موارد متعددی از حضور گور ایرانی در دشت ریگ سفید توسط محیط بانان و افراد محلی گزارش شده بود که نهایتا موفق شدیم از یک دسته شامل سیزده راس گور ایرانی در این منطقه تصویربرداری و مستندسازی کنیم.



…تصاویر تهیه شده از یک دسته سیزده راسی گورخر ایرانی در منطقه ریگ سفید شهرستان شهربابک کرمان


به گزارش دیده بان محیط زیست، منطقه دشتی ریگ سفید زیستگاه گونه های نادر و با ارزشی چون آهو، گور ایرانی، هوبره و زاغ بور می باشد اما جزو مناطق آزاد به شمار می رود و جزو هیچیک از مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست کشور نیست.
ارتقا درجه حفاظتی منطقه ریگ سفید، حداقل به عنوان منطقه شکار ممنوع، تا حد زیادی می تواند به حفظ گونه های جانوری با ارزش این منطقه کمک کرده و از تخریب و تصرف این اراضی در آینده جلوگیری نماید.


اکوسیستم مناطق دشتی به جهت دسترسی آسان، همواره بیش از مناطق تپه ماهوری یا مناطق کوهستانی در معرض انواع تهدیدهای مختلف از جمله شکار گونه های جانوری، جاده سازی، تخریب و تصرف، تبدیل اراضی به زمین های کشاورزی و غیره بوده است.




…تصاویر تهیه شده از یک دسته سیزده راسی گورخر ایرانی در منطقه ریگ سفید شهرستان شهربابک کرمان



گورخر ایرانی روزگاری نه چندان دور در اکثر دشت ها و بیابان های مناطق مرکزی کشور پراکندگی گسترده و تراکم جمعیت بالایی داشته است.
گسترش جاده سازی تا قلب دورافتاده ترین بیابان های ایران، گسترش فعالیت های انسانی و تخریب اکثر زیستگاه های دشتی، ورود دام اهلی و شتر به بیابانها و از همه مهمتر ورود جیپ و موتورسیکلت به کشور و شکار بیرویه، جمعیت گور ایرانی را با سرعت باور نکردنی رو به نابودی کشاند و تا آستانه انقراض پیش برد به نحوی که در مدت کوتاهی تقریبا تمام عرصه های بیابانی کشور از این حیوان خالی شد.

با این وجود در سال های پایانی دهه ۱۳۵۰ تخمین زده می شد که در *****ران حدود ۲۶۰۰ راس گورخر، در بهرام گور هزار راس و در پارک ملی کویر حدود ۸۰۰ راس گورخر زیست می کردند. علاوه بر این جمعیت گورخر مهاجر از ترکمنستان شوروی به سرخس بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ راس تخمین زده می شد.

شکار کردن گور بسیار سخت و کار هر کسی نبوده است. گورها حیوانات مقاوم و محتاطی بودند که با کوچک ترین احساس خطری می توانستند کیلومترها بدون احساس خستگی فرار کنند. با باز شدن پای جیپ و موتوسیکلت های تندرو به دشت های ایران، هوش بالا، خستگی ناپذیری و قدرت گورها در دویدن در رقابت با جیپ و موتوسیکلت که هرگز خسته نمی شوند، یارای مقابله نداشت. موتور سیکلت های تندرو، گورها را تا سرحد مرگ می دواندند و پس از خستگی به راحتی و بدون نیاز به اسلحه با چاقو سر می بریدند.




…
تصاویر تهیه شده از یک دسته سیزده راسی گورخر ایرانی در منطقه ریگ سفید شهرستان شهربابک کرمان

ظرف مدت کوتاهی از گله های بسیار بزرگ گور در پارک ملی کویر، نایبندان طبس، کالمند بهادران یزد، نیریز فارس و بسیاری دیگر مناطق هیچ اثری باقی نماند!

هنوز باور کردنی نیست که جمعیت ۸۰۰ راسی گورخر در پارک ملی کویر فقط در طول ۵ سال به طور کامل نابود شد! آخرین گورهای پارک ملی کویر یک گله ۱۷ راسی در محدوده چاه قرقره در شرق پارک بودند که در سال ۱۳۶۳ دیده شدند و پس از آن هرگز گزارشی از این منطقه مبنی بر مشاهده گور در سال های بعد به دست نیامد.

گورخر ایرانی هم اکنون تنها در دو نقطه از کشور شامل منطقه حفاظت شده بهرام گور فارس با جمعیتی حدود ۵۰۰ راس، منطقه حفاظت شده توران در استان سمنان با حدود یکصد راس و البته تعداد انگشت شماری که به صورت مهاجر مابین ترکمنستان و سرخس در تردد هستند محدود شده است.


منبع:پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران