جام جم آنلاين: سوزاندن سوختهاي فسيلي موجب انتشار مواد شيميايي در هوا ميشود كه با بخار آب موجود در هوا تركيب شده و در نهايت به بارش باران اسيدي منجر خواهد شد.



افزايش سطح دي اكسيد گوگرد و دي اكسيد نيتروژن در هوا محدوديت هاي بسياري را براي موجودات آبزي ايجاد كرده و زندگي آنها را در معرض خطر قرار مي دهد كه در نتيجه ميزان مرگ و مير آنها نيز به ميزان قابل توجهي افزايش مي يابد.

چنين تغييراتي پوشش گياهي سطح زمين را تحت تاثير خود قرار ميدهد و با مسموم كردن حيوانات و از بين بردن مواد ضروري براي خاك خسارتهاي زيادي را به مناطق جنگلي و بيشه زارها وارد مي كند.

علاوه بر اين افزايش رسوبات اسيدي موجب افزايش سطح فلزات سمي نظير آلومينيوم، مس و جيوه ميشود كه در مخازن آب آشاميدني تصفيه نشده، انباشته ميشود.
فوران مواد مذاب آتشفشاني و همچنين استفاده از سوختهاي فسيلي به عنوان منبعي براي تامين انرژي، ميزان انتشار گازهاي آلاينده را افزايش ميدهد كه با مولكولهاي آب موجود در هوا برخورد ميكند و با آن تركيب ميشود.

بارش باران اسيدي به سطح برگهاي گياهان آسيب ميرساند و خراشهاي كوچكي در سطح آنها به وجود مي آورد كه در فرآيند فتوسنتز اختلال ايجاد ميكند.
در واقع بارش باران اسيدي با تحت تاثير قرار دادن مكانيسم هاي حياتي گياه، آسيب پذيري آن را در برابر پيامدهايي نظير وزش باد، كاهش دماي هوا، خشكي، ابتلا به بيماري هاي مختلف و حمله آفات گياهي افزايش ميدهد.

چاي، كاهو و تنباكو از جمله گياهاني هستند كه كيفيت برگهاي آنها براي مصرف كنندگان بسيار مهم است و به همين دليل به عنوان گياهاني با بيشترين ميزان آسيب پذيري در برابر بارش باران اسيدي شناخته مي شوند.

تابش نور آفتاب سرعت انجام واكنشهاي شيميايي را افزايش ميدهد. در چنين شرايطي اكسيد گوگرد بلافاصله با گازهاي منتشر شده در هوا تركيب شده و تري اكسيد گوگرد توليد ميكند

باران اسيدي ميتواند به شكل مه يا شبنم هم باشد. انتشار هوا، گازهاي آلاينده و سمي را در فواصل دورتر پراكنده ميكند.
PH باران اسيدي با يك درجه اختلاف نسبت به باران معمولي حدود پنج است اما همين يك درجه اختلاف نقش تعيين كننده اي دارد.
برف*هايي كه سطح كوه ها را ميپوشاند بتدريج ذوب ميشود و به اين ترتيب ذرات اسيدي كه در دانه هاي برف مخفي شده است به درياها و اقيانوس ها راه يافته و ميزان اسيديته آب ها از هفت درجه به 4.3 درجه تغيير ميكند.

در چنين شرايطي بسياري از ماهي ها قادر به ادامه زندگي نيستند. از سوي ديگر بارش باران، اسيدهاي موجود در اتمسفر را به سطح زمين منتقل مي كند كه مي تواند تغييراتي را در سطح خاك ايجاد كند.

تاثير بارش اسيدي در خاکهاي سيليسي بيشتر است زيرا در اين خاكها هيچ ماده معدني وجود ندارد كه بتواند اسيديته خاك را كاهش دهد.
اما در خاكهاي آهكي به علت وجود بيكربنات تاثير اسيديته خاك تا حد زيادي خنثي ميشود. نخستين پديده موسوم به بارش اسيدي سال 1972 ميلادي ثبت شد.

بارش اسيدي علاوه بر گونه هاي گياهي بسياري از گونه هاي جانوري آبزي مانند قورباغه ها، ماهي هاي خاردار و همچنين ماهي قزل آلا را نيز در معرض خطر قرار داده است.