سیفلیس در خرگوش ها





عامل:

عامل بیماری سیفلیس باکتری از خانواده اسپیروکت ها با نام Spirochete Treponema Capicula می باشد. این باکتری قادر به رشد در محیط کشت مصنوعی نمی باشد.


سبب شناسی

آسیب پیشرونده در محل اتصال لایه موکوسی پوست در اندام تناسلی در 95 درصد موارد، مقعد، بینی، پلک ها و لب ها در 5 درصد موارد به صورت بارز در این بیماری وجود دارد.
زخم ها و خراش های روی صورت در نتیجه تیمار خرگوش در ناحیه تناسلی آلوده و انتقال آن به ناحیه صورت می باشد.
انتقال مستقیم بیماری به وسیله انتقال عمودی بین متولدین خرگوش و مادرهای جوان شکل می گیرد. زخم های ملایم سطحی، خود به خود رفع می شوند ولی خرگوش های آلوده به صورت ناقل باقی می مانند و اسپیروکت ها به صورت نهفته در غدد لنفاوی باقی می مانند. عفونت بی هوازی ناشی از باکتری های مارپیچ به صورت بومی و نهفته در خیلی از خرگوش ها موجود است. دیگر علائم بیماری شامل سقط جنین و متریت ناباروری می باشد.



علائم کلینیکی

خرگوش های ماده جوان که به صورت گروهی پرورش داده می وشند دارای وزیکول و زخم های جلدی به همراه لبه کراتینی در قسمت فرج آلت تناسلی می باشند و در دیگر خرگوش ها علائم دیگری از بیماری دیده نمی شود.



علائم تفریقی

وجود باکتری بی هوازی مارپیچ شکل، آماس پوستی باکتریال و آماس پوستی تماسی



تشخیص

معاینه فیزیکی و پاسخ به درمان از نشانه های شاخص سیفلیس خرگوش می باشد. علائم تفریقی به واسطه آزمایشات آسیب شناسی بافتی و سلول شناسی تایید می گردد.
جهت اثبات وجود باکتری های میله ای شکل و پیچ خورده ، مواد تراشیده شده از زخم در میکروسکوپ دارک فیلد مورد بررسی قرار می گیرند.
همچنین نشانه ها به واسطه تست مستقیم ایمنو فلوروسنس تایید خواهند شد. خرگوش در مواردی که فاقد علائم کلینیکی و به صورت حامل می باشد آزمایشات سرولوژیکی و ایمنو فلوروسنس غیر مستقیم و میکرو هماگلوتینیشن مثمر ثمر جهت تشخیص می باشند.



درجه شیوع

این عفونت بیشتر در خرگوش هایی که به صورت گروهی پرورش داده می شوند وجود دارد و به ندرت در خرگوش هایی که به صورت انفرادی در منزل نگه داری می شوند موجب بیماری می شوند.



درمان

2 الی 3 هفته تزریق بنزاتین پنی سیلین جی به میزان 42000 واحد به ازای هر کیلو گرم از بدن به صورت تزریق داخل عضلانی با طول درمان یک هفته موجب بهبود علائم بیماری خواهد شد. اگر چه پنی سیلین تزریقی به نسبت امن می باشد ولی خرگوش باید از غذایی دارای فیبر بالا جهت اجتناب از نابودی فلور طبیعی و باکتری های مفید دستگاه گوارش استفاده کند.
جهت کنترل عفونت در گله لازم است که تمام متولدین درمان شوند. برای حذف کردن بیماری در گله جهت تولید مثل فقط از خرگوش های سالم استفاده شود.


پیش آگهی

با درمان مناسب، این بیماری در اغلب خرگوش ها بهبود می یابد و ضایعات بیماری عقب می نشیند اما خرگوش های حامل همیشه احتمال برگشت شان وجود دارد.



دکتر نیما سیف پور
گردآوری: hsoonheb