وجود 10 قلاده پلنگ در بلوچستان

رئیس اداره محیط زیست شهرستان سراوان گفت: با وجود اینکه همه ساله تعدادی از دام های عشایر منطقه سراوان مورد حمله پلنگ ایرانی قرارمی گیرند اما ساکنان بلوچستان به دلیل علاقه به محیط زیست و حفاظت از این گونه در حال انقراض از کشتن و یا آسیب رساندن به قاتل دام هایشان خودداری می کنند.

موسی دهقان نژاد در گفتگو با مهر اظهار داشت: عشایر سراوان مردمانی صبور هستند و اعتقاد دارند که خدا حیوان را خلق کرده و تغذیه آن برعهده انسان هاست و احترام به حیوانات احترام به طبیعت و آفرینش است.

وی اظهار داشت: در حالیکه گربه سانان وحشی به دلیل کمبود صید در مناطق جنوبی استان سالانه به 2 هزار راس دام عشایر آسیب وارد می کنند اما عشایر اقدامی در راستای نابودی و یا کشتن این حیوان ارزشمند انجام نمی دهند.


وی افزود: به همین منظور اداره محیط زیست همه ساله در راستای مساعدت به منظور حفاظت از این حیوان در آستانه انقراض به عشایر منطقه در صورت امکان کمک مالی می کند.


وی گفت: سازمان محیط زیست همچنین هر ساله به منظور تامین آب شرب حیوانات وحشی در مناطق حفاظت شده نسبت به ایجاد آبشخور، حوضچه و احیای چشمه ها در این مناطق اقدام می کند.


دهقان نژاد ادامه داد: به منظور حفظ نسل حیوانات وحشی از جمله خرس سیاه بلوچی و پلنگ همچنین این سازمان همزمان با فرا رسیدن فصل زمستان و یخبندان با توزیع یونجه خشک، خرما و رها سازی چهارپایان در مناطق حفاظت شده و ارتفاعات نسبت به تامین غذای گونه های در حال انقراض اقدام می کند.


وی پرداخت خسارت به عشایر بابت تلف شدن دام هایشان بر اثر حمله حیوانات وحشی و همچنین بیمه دام ها را بهترین راهکار برای حمایت از عشایر و همچنین کمک به حفظ گونه های نادر در این منطقه عنوان کرد.


وی اظهار داشت: بر اساس شواهد به دست آمده عمده زیستگاه این گربه سان در استان ارتفاعات منطقه حفاظت شده بیرك در محدوده شهرستان های سراوان و نیكشهر و مناطق نصرت آباد، بزمان و كنارك است و بر اساس سرشماری و شواهد موجود تعداد 10 قلاده از پلنگ ایرانی در این مناطق زندگی می کنند.


دهقان نژاد بیان داشت: رنگ بدن پلنگ ایرانی با خال های مشكی، سفید مایل به زرد یا خاكستری می باشد و طول بدن این حیوان تا ۱۶۰ سانتیمتر گاهی تا ۱۸۰ سانتیمتر و طول دم آن نیز تا ۱۱۰ سانتیمتر است.


وی افزود: این جانور در نقاط جنگلی، كوهستان ها در ارتفاعات زیاد تا سه هزار و ۵۰۰ متر زندگی می كند و نواحی پردرخت، صخره ای و نزدیك به رودخانه ها را ترجیح می دهد، كمتر به پایین تر از كوهپایه ها می آید و به ندرت در دشت ها دیده می شود.
وی اضافه کرد: خوراك اصلی این جانوار سم دارانی مانند گوسفند، بز كوهی و گاهی خوك وحشی است و هنگامی كه این نوع شكارها كمیاب باشند از پرندگان، جوندگان و حیوانات كوچك تغذیه می كند.

منبع:زیست نیوز