پَرَستو
پرنده*ای حشره خوار است که تاکنون ۷۴ گونه از آنرا شناسایی کرده*اند و در بسیاری از مناطق یافت می*شود. این پرندهٔ کوچک را با قد وبدن کشیده (حدود ۲۰ سانتیمتر)، بالهای باریک و نوک*تیز، منقار کوتاه و پاهای سست و کوچک، به آسانی می*توان از دیگر پرندگان باز شناخت. برخی از گونه*های آن دم*های شاخه دار دارند. پر و بال پرستوها می*تواند یک*دست و یا دارای نشان*هایی به رنگ آبی و سبز با جلای فلزی باشد.
نام*های دیگر
پلپلاسی (در سیستان)، پرستوک، پرستک، خطّاف، فرشتو، فرشتوک، فراشترو، فراشتروک، فراشتک، فراستوک، پلستک، پیلوایه، حاجی حاجی، پالوانه، پالوایه، بادخورک، فرستو، فرستوک، بالوایه، ابابیل (در تداول عامه )، بهار، زازال، چلچله، فرتوک، بلوایه، دُمسنجه، دُمسیجه، بلسک، داپرزه، دال بوز، دال پوز، دال بوزه، دال پُوزه، از نامهای دیگر معادل پرستو در زبان فارسی می*باشند.
موسم تخمگذاری
درموسم جفت*گیری و تخم*گذاری پرستوی ماده تا پنج تخم می*گذارد، ومدت پانزده روز روی تخم*ها می*خوابد، وپس از بیرون آمدن جوجه*ها از تخم (تفقیص) وسپری شدن ۲۵ روز جوجه*ها برای ترک لانه آماده می*شوند. اما چند شب نخست را به آشیانه برمی*گردند، واز آن پس برای همیشه لانه را ترک می*گویند.
ساختن آشیانه به کمک هردو پرستوی نر وماده صورت می*گیرد. لانه را از گِل وساقهٔ علفها ی خشک وپـَر ساخته می*شود. بدلیل یکسانی رنگ پرهای پرستو (چلچله) نر وماده وباز شناختن آنها از یگدیگر آسان نیست.